تعیین دز جذبی ارگان های بیماران تحت سنتی گرافی کلیه با استفاده از روش دزیمتری mird

زمینه: اسکن کلیه یکی از روش های تشخیصی در مرکز پزشکی هسته ای برای تشخیص بیماری های کلیوی است، با تمام مزایای تصاویر پزشکی هسته ای بدون شک کار با مواد پرتوزا مشکلات متعددی را به همراه خواهد داشت، به همین علت اندازه گیری دز جذبی هر روش برای ارزیابی خطر و سود آن مفید است. هدف ما از انجام این مطالعه محاسبه دز جذبی ارگان کلیه ها، کبد، طحال و مثانه در سنتی گرافی کلیه بود. مواد و روش ها: در این مطالعه به هر یک از بیماران مقدار mci ۱۰ رادیو داروی 99mtc-ec تزریق شد. تصویربرداری از بیماران توسط دوربین گاما، در مدت زمان های ۲، ۳۰، ۶۰، ۱۸۰ دقیقه بعد از تزریق به دست آمد، در هر یک از زمان ها با رسم roi روی هر یک از ارگان ها و سپس با روش تلقیق نماها مقدار اکتیویته به دست آمد. در نهایت توسط روش mird مقدار دز جذبی محاسبه شد. یافته ها: دز جذبی به ازای اکتیویته تجویزی برای ارگان های کلیه ها، کبد، طحال و مثانه به ترتیب ۶۶/۰±۱۳، ۲۴/۰±۱/۲، ۳۸/۰±۲/۲، ۳/۳±۴۳/۳۳۵ میلی راد بر میلی کوری به دست آمد. نتیجه گیری: در این مطالعه مثانه ماکزیمم دز جذبی و کبد مینیمم دز جذبی را دریافت کردند. همچنین، نتایج به دست آمده در این مطالعه تطابق خوبی را با گزارش icrp no.106 نشان دادند.